กวียามราตรี
กวียามราตรี
ง่วงไม่ไหวแล้ว
รอไม่ไหวแล้ว
เธอน่าหลงไหล
มีรักไร้เงื่อนไข
ไม่งั้นก็เทรี
กวียามราตรี
ฉันจะเป็นดอกไม้รอเธอในกวี้
บทกลอนให้เธอหลับฝันในยามราตรี
ฟลาวเวอร์บอยก่อนอื่นใด
คำพูดลีลาที่พริ้วไหว
คำศัพท์ของฉันมีกลิ่นไอรักยิ่งกว่าใคร
กลั่นมาจากดวงฤทัย
ยามฉันละเมอหลับไหลเธอมีผู้ใดไฉน
สุดท้ายฉันนั่งเทรี
กวียามราตรี
กวียามราตรี
กวียามราตรี
ง่วงไม่ไหวแล้ว
รอไม่ไหวแล้ว
เธอน่าหลงไหล
มีรักไร้เงื่อนไข
ไม่งั้นก็เทรี
กวียามราตรี
ฉันรออยู่บนดวงจันทร์
มานานเลยไม่เข้าใจ
ถ้าเธอดันไปดาวอีกดวงจะทำเช่นไร
ฉันท่าในนิทรารมณ์นะโฉมไฉไล
กวีบทนี้ฝากบนท้องฟ้าได้ไหม
เกิดมาไม่เคยเจออะไรที่ลึกซึ้งตราตรึงรำพึง
อ้อนวอนกับทรายขาวและดวงดาวที่พร่างพราว
ร่ายไปจากหัวใจขอให้เธอนะเชื่อกันยามนิทราที่ห่างไกล
ฉันจากไปแค่เสี้ยวคืน
เหตุใดไฉนโปรดเถิดอย่ามีใครอื่น
ให้เธอเฝ้าดูเมื่อได้รู้เธอจะรักกัน
เขียนจดหมายฟลายเจ็ทไปบนจัน
กวียามราตรี
กวียามราตรี
ง่วงไม่ไหวแล้ว
รอไม่ไหวแล้ว
เธอน่าหลงใหล
มีรักไร้เงื่อนไข
ไม่งั้นก็เทรี
กวียามราตรี
ก็ กวียามราตรี
กวี้ยามราตรี
ลืมตาไม่ไหวแล้ว
ก็แคล้วรับเธอไม่ไหว
อะ ง่วงแล้วอะ
อะ อะ ง่วงแล้วอะ
อะ อะ ง่วงแล้วอะ
อะ อะ ง่วงแล้วอะ
ถ้าเจอมารผจญและมืดมน
แต่ใจดันทรนง
หทัยร้อนระบม
ขื่นและขม หวานผสม
มีแต่กวีที่ข้าพเจ้าเขียนไขด้วยรอยระบม
ที่ยังมีหวัง
บทร้อยกลองเนรมิตจากไฉน
ใจมันจน
หากสัปดน
ถ้าฉันเจอซุ่มโจมตีแบบแยบและยน
ผู้ใด๋บอกว่าใจบ่ทน
ทิ้งทั้งตัวทั้งตน
ใจบรรจง
เนรมิตวาจาดึงเธอไว้
สับและสน
บ่องตรงๆ
เพราะอีกอย่างเธอโซดารา
และโซพารา
เธออย่าหวนหันเพราะใครได้มองเขาคงจะจับจอง
กวียามราตรี
กวียามราตรี
ง่วงไม่ไหวแล้ว
รอไม่ไหวแล้ว
เธอน่าหลงไหล
มีรักไร้เงื่อนไข
ไม่งั้นก็เทรี
กวียามราตรี